Maak je borst maar nat

Ook Dirkswoud krijgt ermee te maken: een motorclub. Jaap ‘de pezer’ van Gorinchem, Kees ‘het varken’ Droesselaar en Piet ‘de hobo’ Zwart zijn bezig een oude houten schuur op het erf van boer Van Gorinchem aan de Oosterzij in te richten tot verzamelplaats voor de leden. En niets wordt vergeten! De laatste hand wordt nu gelegd aan een bar. Krukjes, tafels, stoelen zijn al bijeengekomen, zodat ze ook nog eens kunnen uitrusten van het vele werk.
Kees zegt: ‘Het werd hoog tijd dat we ook hier in de gemeente Dirkswoud...’ Waarop Jaap hem onderbreekt en corrigeert: ‘Dat we een chapter Dirkswoud beginnen.’ Piet springt meteen op zijn motor en zet de gashandle flink open. Jaap: ‘Da’s een man van de actie. De harde actie, daar is Piet voor. Niet lullen, maar vullen, is zijn kreet.’
‘?’ vroeg ik.
‘De tank van zijn motor natuurlijk!’
‘O, pardon ja.’
‘Varken!’
‘Ja?’ zei Kees, die ik eerder een lammekijn zou hebben genoemd.
‘Je moet dat latje er niet op schroeven, dat moet je er tegenaan rámmen! Klootzak.’
‘Ja, maar schroeven is beter, want...’
‘Hoort u hem, meneer Hoogendoorn? Schroeven is beter, zegt hij. Je rámt die latten er tegenaan, varken, anders schroef ik je kop tegen die bar!’
‘Oké, oké.’
‘Morgen hebben we onze eerste vergadering. Dan worden we gekozen. Piet is voor de harde actie, Varken is onze technische man en ik word de voorzitter, want je moet die dingen democratisch doen, nietwaar. We zoeken nog een barman.’
‘Dat zou ik zo één twee drie niet weten, wie dat zou kunnen doen.’
Jaap sloeg me op de rug: ‘Dat kan elke lul de behanger. Kom je ook zaterdag?’
‘Ja, maar ik kom niet per motor. Die heb ik niet.’
‘Maakt niet uit! Trek wel je oude kloffie aan, want het wordt een feest!’
‘Ik zal zien wat ik kan doen. Tot zaterdag dan.’
Toen ik wegliep, hoorde ik Jaap tegen Kees zeggen: ‘Die barman, dat is geregeld.’

Laat ons hopen dat ze erin slaagt!

Karin Terheul, Carla Terheul, Karina Terheul – hoeveel namen heeft de Dirkswoudse hoogspringster al niet gekregen in Studio Sport en op de landelijke sportpagina’s. Mart Smeets sprak over ‘Neerlands sportvrouwe pur sang, Katrina! Katrina!! Katrina! Twee meter vijf en daar wipt ze eenvoudig overheen! Katrijntje Terheul, onze hoop voor Londen! Nou, maak je borst maar nat, Blanka Vlasic!’
We hebben met de boomlange Karin Terheul inderdaad een kandidate voor Olympisch goud in huis. Ook zelf is ze overtuigd van haar kansen op de gouden medaille: ‘Eén: het atletisch vermogen. De souplesse, nietwaar. Twee: de springtactiek. Daar moeten wij het, van de Hollandse School, van hebben. De Serviërs en de Russen zijn nog niet zover, die springen nog over één negenentachtig enzovoorts. Daar hebben wij Nederlanders mee afgerekend. Dat springen wij in een training, niet op de toernooien. En het is ook een kwestie van de overgave, van wat je voor je sport overhebt. Wat je ervoor wilt doen.’
De 25-jarige Karin Terheul leeft voor haar sport. De twee meter zestien lange atlete uit Dirkswoud weegt slechts 42 kilo, ‘want je moet je hele gewicht over de lat brengen’. Ze is net uit ‘Baegu of Gaehu, in elk geval uit Zuid-Korea’ gekomen, per brommer. Ze is nu weer thuis in Dirkswoud. Ze is in Zuid-Korea geweest om de Wereldkampioenschappen Atletiek te bekijken. Haar brommertocht door Mongolië, Zuid-Rusland, Bulgarije, Duitsland etc. heeft het Fonds voor de Auto-Geamputeerden ook flink wat opgeleverd: 7000 euro.
Zelf heeft ze, als hoogspringster, ook vorig jaar besloten haar onderbenen te laten amputeren. ‘Ik was vooral geïnteresseerd in de prestaties van sprinter Oscar Pistorius, en ik moet zeggen: het viel me niet mee. Verende blades, yes, maar ze waren niet verend genoeg voor een gouden medaille. Dat gaan we met het hoogspringen dus anders doen. Ik heb al contact opgenomen met het IJslandse bedrijf Össur, dat in de biotechnologie zit, koolstofvezelprotheses enzovoorts, voor écht verende blades. O, er zijn nog wel pijntjes, maar dat moet je er maar voor over hebben, vind ik. Je sport gaat nu eenmaal vóór alles!’