De mensen accepteren het

De Dirkswoudse kunstenaar Ewout Kamma heeft al verschillende spraakmakende kunstwerken op zijn naam staan. Zo hangt er in het plaatselijke museum een schilderij van een spin met een enorme penis (zijn negende poot), die in het web klimt van een vermoedelijk veel grotere vrouwtjesspin. Ewout zal gedacht hebben: dan moet hij ook een flinke penis hebben, anders roert hij met zijn lepeltje in een bad met honing.
Ook heeft hij daar een schilderij hangen, Kolonie, van een groepje lepelaars, die in plaats van hun kenmerkende snavel elk een erecte menselijke penis hebben staan. Ik zie daarvan de lol niet meteen in, maar ik zie van wel meer schilderijen de lol niet in.
En nu heeft Ewout een beeld gemaakt dat op het pleintje naast het gemeentehuis is komen te staan. Het beeld is zo’n vier meter hoog en heeft een diameter van ongeveer één meter. Het is een slappe penis, die buigt in de richting van het gemeentehuis, met onderaan een scrotum waarop mannen en vrouwen kunnen zitten. In de koffiepauzes is het scrotum steeds goed gevuld met gemeente-ambtenaren. Titel: Klaar!
‘Vinden de mensen dat niet smakeloos?’ vroeg ik Ewout.
‘Nou nee,’ zei hij, ‘ze accepteren het. De politici en de burgemeester ook, ze lachen er wel om, maar dat is alleen maar goed. Bij de plechtige openbaarmaking, of hoe heet het, van het beeld ging ik gewoon zitten op zijn ballen, en dat heeft geholpen, want nu doet iedereen dat. Ik hoop dat er nog eens verliefde jonge mensen zullen afspreken bij de slappe lul. Dat zou wel het allermooiste zijn.’
‘En wat waren nu je bedoelingen met het beeld?’
‘Geen idee. Ik heb nooit bedoelingen.’
‘Haha! Een kunstenaar zonder bedoelingen!’
‘Nee, eerlijk.’