Een gezond spektakel

Keiwerpen is een atletiekonderdeel dat nog maar weinig beoefend wordt. Slechts te Dirkswoud wordt het keiwerpen nog fanatiek gespeeld. Hier zijn de spelregels.

Keiwerpen wordt gespeeld door twee teams van elk drie man, de ontvangende partij (O.P.) bestaande uit een hoofdraper en twee bijrapers, en de werpende partij (W.P.) bestaande uit de Eerste Werper en twee bijwerpers.
De Eerste Werper werpt vijf keien van 10 kilogram vanuit stilstand, staande aan de werplijn. De bedoeling is dat zijn vijf keien terecht komen zo dicht mogelijk bij de 20 meter verder getrokken raaplijn. Een kei die over die raaplijn terecht komt, wordt direct uit het spel genomen.
Zodra de vijf keien zijn geworpen, klinkt er een fluitsignaal en kan de hoofdraper van de O.P. proberen de keien op te pakken (te rapen). Dit kan worden verhinderd door de beide bijwerpers, die met vijftig bijkeien (van maximaal 5 kilogram elk) zullen proberen de hoofdraper te raken.
Hier komen de beide bijrapers in actie, want zij zullen trachten te verhinderen dan hun hoofdraper wordt getroffen.
Puntentelling: 1 punt voor het rapen van elk van de vijftig geworpen bijkeien; 5 punten voor het rapen van elk van de vijf geworpen keien.
Na het eerste spel worden de rollen omgewisseld en begint de tweede helft.
Speelveld. Het speelveld voor het keiwerpen was aanvankelijk 30 x 2 meter groot, maar de Dirkswoudse spelregelcommissie heeft in 1986 besloten dat het speelveld 3 meter breed moet worden, gezien het grote aantal gewonden aan toeschouwerszijde.
De toenmalige voorzitter van de spelregelcommissie, de heer Van Heuvelenberg, zei hierover: ‘Risico’s moeten zoveel als mogelijk worden voorkomen, vandaar dat wij deze drastische maatregel hebben moeten doorvoeren. Wij zullen het doorgeven aan de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie.’
Bekende rapers waren: Kees van der Velden (1963-1985), Arnold Binken (1965-1990) en Johan Kloek (1968-1991).