IJzer roest nog

Op de Westerweg nummer 3 in het landelijke Dirkswoud woont nog steeds de in 1902 geboren heer Wouter Kraaisma. We gingen hem opzoeken, want je weet het niet. Een zo oud iemand kan ook ogenblikkelijk sterven.De heer Kraaisma, die nog elke ochtend zijn eigen grijze vest aantrekt, zorgt nog steeds voor zijn eigen groenten, in zijn eigen groententuin, achter het huis: prei, uien, wortelen, diverse koolsoorten, andijvie, Opperdoezen.- Meneer Kraaisma?

- Verschrikkelijk!
- Meneer Kraaisma, hoe was het tijdens de Eerste Wereldoorlog in Dirkswoud?
- Verschrikkelijk!
- Ja, het zal wel vreselijk zijn geweest.
- Verschrikkelijk!
- Zo veel doden.
- Verschrikkelijk!
- Zo veel leed. Je kunt het nog op de tv zien.
- Verschrikkelijk!
- En later, tijdens de Grote Depressie? Weet u daar nog iets van, meneer Kraaisma?
- Verschrikkelijk!
- De armoede greep inderdaad diep in. Het was ook de tijd dat de tuberculose nog heerste, niet?
- Verschrikkelijk!
- De kinderen moesten naar een koloniehuis in Bergen of in Egmond, toen.
- Verschrikkelijk!
- Dat ben ik met u eens.
- Verschrikkelijk!
- Ja. En even later kwamen de Duitsers ons land binnenvallen.
- Verschrikkelijk!
- En die hebben ons half uitgeroeid.
- Verschrikkelijk!
- Die Duitsers. En weer later verloren wij de finale tegen Duitsland. Weet u dat nog, meneer Kraaisma?
- Verschrikkelijk!
- En een paar jaar later verloren we van de gemene Argentijnen.
- Verschrikkelijk!
- Maar nu is het allemaal een stuk beter, is het niet, meneer Kraaisma? We zitten in de EU, en daar mogen wij zelf ook soms iets zeggen.
- Verschrikkelijk!