Een te gemakkelijk doelwit

Als u hier klikt en daar de naam ‘Engelbertus’ intikt, dan krijgt u Angilbertus van Keulen en Engelbrecht Terborg (een van de martelaren van Alkmaar) te zien, maar een Heilige Engelbertus is er niet. Wie wil daar verandering in aanbrengen? Pastoor E. de Zeeuw van de St. Clarakerk te Dirkswoud.
Uit zijn preek van afgelopen zondagochtend: ‘Beminde parochianen, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, amen. Stilte, godverdomme! Wat wij hier in onze parochie nodig hebben, is een heilige. Een man die wij kunnen vereren, stilte!, die wij kunnen aanroepen als wij in de hoogste nood zitten. Een man — en ik zeg dit met de grootste bescheidenheid, ik buig voor u — een man zoals ikzelf. Engelbertus.
Wie wel eens gekeken heeft in een heiligenboekje, zal daar de naam Engelbertus niet tegenkomen. Daar barst het van de Jacobs en de Johannussen. Geen Engelbertus. Dat gaan wij, gelovigen van Dirkswoud, veranderen.
Nu wil het hoofdbestuur van onze kerk in het Vaticaan iemand wel zalig en daarna heilig verklaren, maar dan moet het wel gaan om iemand die een wonder heeft verricht. Ook moet hij een christelijk leven hebben geleid. Voor wat dat laatste aangaat: een christelijk leven heb ik zeker geleid. Ecce homo. Stilte! In saecula saeculorum.
We moeten ook een wonder hebben, en dat wonder hebben we. Meneer Kees Wulp, staat u eens op. De heer Wulp was vroeger hardloper, zoals u allen weet, en hij kreeg onlangs een abces in zijn rechterbeen. Het been zou geamputeerd moeten worden, volgens de heren doktoren. Maar hij kwam naar de pastorie en vroeg om hulp. Waar of niet, Kees? (De heer Wulp knikt van ja.) Ik heb toen het rechterbeen van de heer Wulp gezegend en ik heb de plaats van het abces met wijwater besprenkeld.  Lieg ik, Kees? (De heer Wulp schudt van nee.) Ga even in het middenpad staan, Kees, en doe je broek omlaag. Dan kunnen de mensen zien dat je been niet is geamputeerd. Stilte!
Doe je broek maar weer omhoog, Kees, en ga naar je plaats terug. Bij God is alles mogelijk, dat is nu wel duidelijk. Ik weet zelf ook niet wat ik precies gedaan heb, maar ik heb wel gebeden: God, laat dat rechterbeen van Kees Wulp, uw trouwe dienaar, niet verloren gaan. Alstublieft!
Dus dat wonder hebben we ook, en nu moet ik een schrijver hebben die deze hele geschiedenis in een nette brief kan opsommen, in een brief aan paus Benedictus XVI. Die brief moet maar in het Duits geschreven worden, want dat verstaat de paus. Wie kan dat? Steek uw handen maar op. Oké, Marcel, jij schrijft die brief.’