Behalve in het besmeuren van auto’s (zoals mijn witte Citroën Berline, in 1983) was hij ook goed in het doen ontstaan van caféruzies. Joop de Bruin, houder van café Amperzat aan de Noordervaart 194, weet ervan mee te praten: ‘Ik praat nooit slecht over mijn gasten, want dat doe ik niet. Maar Albertianus was wel speciaal, al is iedereen voor mij gelijk, natuurlijk. Als Albertianus aan de bar zat, dan wist je: dat wordt vechten straks. Hij lispelde iets met zijn linkerbuurman over de vrouw van zijn rechterbuurman. Vervolgens lispelde hij met zijn rechterbuurman over zijn linkerbuurman, en dan was het knokken. Albertianus keek daar dan trots naar. Maar ik moest het dan oplossen met mijn honkbalknuppel!’
En zo ging het elke keer. Waar Albertianus was, daar werd geknokt of daar werden hete tranen vergoten. Tot gistermiddag.
Ik was speciaal naar Dirkswoud gereden in mijn comfortabele, witte Citroën Berline, voor de jaarlijkse Keien Inzamelings Middag, die steeds op de derde maandag van september wordt gehouden. Die keien worden gebruikt voor het mooie spel van het keiwerpen. De keien worden dan ook gesplitst of baaidroid (bijgeslepen) en gewogen, totdat ze het juiste gewicht hebben van 10 of 5 kilogram per stuk. De gehele Dirkswouder bevolking was aanwezig, en ook Albertianus was er. Hij is uiteraard nimmer raper geweest, want met zijn vette gestalte zou hij een te gemakkelijk doelwit zijn. Hij is ook nooit als toeschouwer aanwezig geweest bij het keiwerpen. ‘Te gevaarlijk,’ zal wel zijn laffe excuus zijn geweest.
Nu stond hij daar in de menigte, toen er plotseling een kei van 10 kilogram door de lucht vloog en op wiens hoofd belandde die kei? Op de met zijn handen in zijn broekzakken staande, niets vermoedende Albertianus de Vogel. Hij was onmiddellijk dood, een ambulance werd zelfs niet besteld. Hij wordt donderdag begraven. Eind goed, al goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten