Volgens diezelfde archeologen zijn de hunebedden rond Dirkswoud ongeveer even oud als de Drenthse. De stenen werden ongeveer 5000 jaar geleden op elkaar gestapeld. Door wie, waarom en hoe, dat kunnen we nog steeds niet met zekerheid zeggen.
Karel Olislager van de Dirkswoudse Archeologische Dienst (DAD) over de hunebedden: ‘Het is jammer dat het keiwerpen zo’n belangrijke sport is in Dirkswoud. Twee jaar geleden werd er een deksteen van Di 117 afgenomen en tot keien gesplitst. Daar gaat dan je werk, waar je de laatste negen jaar mee bezig bent geweest, naar de maan. Maar ja, je kunt de politie er niet op afsturen, want de politie heeft wel belangrijker dingen te doen dan hunebedden bewaken. Maar het was wel een ramp, hoor. Di 117 was een van de gaafste, nog overgebleven hunebedden. Op zijn deksteen, die nu dus helaas niet meer bestaat, stonden aan de onderzijde vreemde tekens, die wij bestudeerden. Kunt u het zich voorstellen, de hele dag liggend onder zo’n deksteen, en dat negen jaar lang? Ik kan me er soms nog over opwinden: waarom juist Di 117, denk ik dan. Had dan een andere steen gepakt! Het was een Steen van Rosetta voor ons, hunebedarcheologen. We waren een heel eind op weg met de ontcijfering van die tekens. Ik heb er natuurlijk nog wel foto’s van, en daar kun je het goed op zien, zoals bijvoorbeeld deze foto. Kijk, daar staat, en nog op rijm ook: Onder de keien / Mag hij leien. / Hoofdman Lusferos. / Leve hoofdman Muklos! Het is toch zonde dat dat allemaal is verdwenen? De laatste twee jaar kom ik nauwelijks nog buiten, kan ik u wel vertellen. Ik zit nu de hele dag op het DAD-kantoor, ik zie geen daglicht meer. Ik zit nu die foto’s te ontcijferen, want die steen is godvèrdegodver verdwenen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten