Jij schrijft die brief

Mijne Heren,
Tot mijn grote genoegen — ik ben weliswaar geen inwoner van Dirkswoud, maar ik bezoek uw lieflijke dorp vaak, rijdend in mijn comfortabele, witte Citroën Berline. Afgelopen maandag was ik nog in uw gemeente, in verband met de feestelijke voorbereidselen voor het keiwerpen. Er werd op die maandagmiddag een kei geworpen (helaas!) naar één der feestvierders, waarschijnlijker leek het mij dat die kei geworpen werd ‘zomaar ergens naar toe’ en dat die kei voornoemde feestvierder bij toeval op het hoofd trof. Hij werd geworpen vanuit ongeveer de richting waar ik stond. Ik stond achter een tien- of twintigtal andere feestvierders. Ik heb niet gezien wie de kei gooide. Ikzelf kan het niet gedaan hebben, want waar zou ik zo een kei vandaan moeten hebben gehaald? Uit de keientros, zult u zeggen. Maar daar stond ik ver vanaf, zeker vijftig meter. De keientros wordt ook nog eens goed bewaakt door de dames Van der Star en Molenbeek. Bovendien is mijn werparm onlangs gebroken en in het Medisch Centrum Alkmaar gezet, zoals u op bijgaande foto kunt constateren. Dus: a) waar haal ik een kei vandaan? en b) hoe zou ik die kei moeten hebben geworpen? Met mijn linkerarm, zult u zeggen. Maar ik ben compleet éénarmig, heren! Ik veeg mijn billen af met mijn rechterhand, ik schrijf met mijn rechterhand, ik eet met mijn rechterhand. Ik doe alles rechts. Dus ik kan die kei nooit geworpen hebben, en zeker niet gericht geworpen hebben naar één der feestvierders. Die ik overigens in het geheel niet ken, ik heb zijn naam wel horen roepen: Ambrosius ter Vogel, of iets van die orde. Maar ik was het dus niet — tot mijn grote genoegen neemt u het onderzoek naar de moord of doodslag op genoemde Ter Vogel serieus. Het is goed om te weten dat de politie actief is in Dirkswoud, en dat men zich veilig kan wanen in uw prachtige dorp. Uiteraard blijf ik beschikbaar als getuige in deze zaak, maar veel meer dan wat ik u in dit schrijven heb verteld, weet ik niet.
Een vriendelijke groet van
uw Ben Hoogeboom.